( ३४७ )
॥ १५५२ ॥ पाहों गेलियें वो नंदाचा नंदन । नेत्रि लेऊनियां आतिचें
भजन ।। जेथे उभा होता राजीवलोचन । भोंवते मेळउनी गडि संत
सज्जन वो ॥ १ ॥ दृष्टि तेथे हि निवालि व इंद्रियें सकळ । जालियें तटस्थ
चि देखोनियां घननीळ ॥ मुकुट विराजित कुंडले वनमाळ । सुंदर श्रीमुख
चतुर्भुज सरळ वो ॥ २ ॥ शंख चक्र हातीं गदा पीतांबरधारी । देव्हडा
पाउलिं वो मुरलि अधरीं ॥ वाजवितां सप्तस्वर उमटात माझारी । देखता
देहभाव नुरतीच शरीरीं वो ॥ ३ ॥ वेध वेधले वो ज्याचे विधाता हरिहर ।
इंद्रआदिकरुनी सकळहि मुरवर ॥ सिद्ध महामुनि योगि ऋपीश्वर । नारद
तुंवरादी महानुभाव थोर वो ॥ ४ ॥ तेथे कोण पाड आझा मानवांचा ।
ज्याते न पुरति स्तावितां वेदाचा ॥ नकळे महिमा व याच्या स्वरूपाचा ।
नयानं पाहतांचि सुकाळ सुखाचा वो ॥ ५॥ रूप नागर वो सुंदर गोजिरें ।
चरणीं वाजती वो मंजुळ रुणझुणित नेपुरें । ऐकतां निजानंदा होतसे चे-
ईरे । निळा ह्मणे माझे तेथेंचि मन मुरे वो ॥ ६ ॥
॥ १५५३ ॥ मानेची माझिये वो संदेह फीटला । देव पाइँ जातां जव-
ळिच भेटला ॥ अवघा मागें पु तो चि वो ठाकला । जनीं जना-
र्दन भरोनियां दाटला वो ॥ १ ॥ पुलें जीवींचे आरत साजणी ।
पाहे जेथे तेथे दिसे चक्रपाणी ॥ लोक लोकांतरीं याचि चि भरणी ।
भरोनि उरला अवध्याचि वाणि खाण वो ॥ २ ॥ जाला सुकाळ हा सु-
खाचा मानसा । पडिला त्रिभुवनं एकरूप ठसा ।। धरा व्यापुनियां अंबर
दशादिशा । आतां भोगन मी सर्वकाळ ऐसा वो ॥ ३ ॥ नानाभूनाक़ात
एकाच भासे । नानानामें आळवितां वो देतमे ॥ नाना अळंकार
एकचि लेतसे । नागिवा उधडा ही बरवाच हा दिसे ॥ ॥ ४ ॥ नानावतें
हा नेसला पांघुरला । जेथील तेथेचि हा बहुरंगें नटला ॥ शखें अशर्खे
हा हाते मिरवला । सौम्य क्रूर ऐसा होउनियां राहिला वो ॥ ५ ॥ एका
नीववी भोगवी नाना भोग । ऐका खाववि जेववि दावी जग ॥ एका
विचरे देउनि अंगसंग । निळा ह्मणे हा एकलाचि अनंग ॥ ६ ॥
॥ १६५५ ॥ नित्य श्रीहरीचे आठवते गुण । वदनीं याचिया वो नामाचे
स्मरणे , हृदयीं धरुनियां निजभावें चरण । करितें अनुदिनीं हेंचि अनु-
छान वो ॥ १॥ येथे आल्ये वो याचि निजकार्या । कली कर्मे ती मागील
भोगाया ॥ अतां घ८ती तीं याते सम्पया । नाहिं भय त्या निजस्थाना
पान:तुकारामबावांचे बंधु कान्होबा, मुलगी भागूबाई, आणि शिष्य निळोबा यांच्या अभंगाची गाथा.pdf/388
Jump to navigation
Jump to search
या पानाचे मुद्रितशोधन झालेले नाही
