( ३४६ ) दिवसरात्र में ध्यानचि लागलें ॥ सांगात ईतरे में नमनाचि भलें । नेणों कोण ऐसे कर्म उभे ठेलें वो ॥ ५ ॥ हचि राहेन वो धरुनियां दृष्टी । रूप नागर वो मुरली वाये वोदी ॥ खांदिये घोंगडे वो घेउन वेताटी । चाले गाईमार्गे सवें गोवळ थाटी वो ॥ ६ ॥ ऐसिये आवडिचे पुरविले. आरत । येउन एकांतीं वो भेटके गोपिनाथ ।। तेणें मानस चो माझे झालें स्वस्थ । निळा सणे वो भोगिन एकचिस घो ॥ ७ ॥ ।। १५४८ ॥ एकलें न कंठवे याविण भज प्रातः । घेउनि विचरेन सर्वे माणनाथा ।। भनि वन वो एकांर्ति वसतां न करि वेगळा हो युगें कल्पजातो वो ॥१॥ हर्तीि लागला वो युगादिचा निध । भाग्यें माझिया वो जोडियला सिद्ध । करुनि उपचार पूजिन सावध । न वंचि शरीर सेविन एकविध वो।। २ ।। याचिये संगती घो मुखाचिया कोटी । बेचती युगें कप मज वाटे घडी ॥ भोगीन निय नया जीवाचे आवडी । भरुने निज दृष्टि पारेन घडि घडि वो ॥ ३॥ अवघे निवेदन अंतरिचे भोग । पाप्ति केरुनियां सये अंगसंग ।। कहीं न वंचित मन बुद्धि भंग । भोगिन निज़रोजे घेऊनि श्रीरंग यो ॥ ४ ॥ या जीवाचिया घालिन यासि मिठी । जाता युगसंख्या करपाचिया कोठी धरिन अंतरि वो पांधोनियां गठिी । थावरि न करिं भी कदा पासि तुरि वो ॥ ५॥ कळे अंतरीचा भाव या परेशर । होय प्रियादें जैसा केला तैसा ॥ पुरवी निभदासी केळा जो धिवा । निळा म्हणे भाई पावंत ऐसा वो ॥ ६ ॥ ॥ १५४९ ॥ पाचिलागि यो सजियले भोग । पाचिलागि यो केले नाना याग ॥ याचिलागि यो अष्ट्रगादि योग । याचिलागि या विषयांचे त्याग वो ॥ १ ॥ जन्मजन्मांतर केली हे सुचना । याचिलागि यो घस- विले निर्जना ॥ भक्षनि फळ मूळ माशीलें जीवन । पोचलागि यो के तीर्थाटण वो ॥ २ ॥ याचिलागि वो आसनी शयनीं । केली निरंतर याचि चितवणी ॥ बैसलें धरुनिया रूप निज ध्यान । नाम नेमियेली निय याचे वाणि वो ॥ ३॥ याचिलागि वो मंजप केला । याचिलागि बों वेदांत पारिला ॥ याचिलागि वो निजधर्म अनुष्टिला । याचिलागि म्या संसार 'जिल यो ॥ ४ ।। याचिलागि व सत्संग साधन । याचिलागि हैं नियनिय ज्ञान ॥ केले सायास ते याचि वो लागून । पचिलागि नियम निरोधि मन वो ॥ ५ ॥ याचिलागि मी जाये उदास । सांडुनि पु- 41
