पान:तुकारामबावांचे बंधु कान्होबा, मुलगी भागूबाई, आणि शिष्य निळोबा यांच्या अभंगाची गाथा.pdf/385

. १ ।। मुखें राज्य करा सणे त्रिभुवनीं । माझे ऐश्वर्य हैं मग लेउनी ।। भिरवा भूपणे हीं यश कीर्ति दोन्ही । माझी आयुधे ही देतो संतोपोनी वो ॥ २ ॥ शांति विरक्ती हे मूर्तिमंत दया । क्षमा निसानंदै तुह्मा अपिलीया ।। अखंड नैराश्यता सवे तुमचया। ठेविली निकट वामें नवजाति आनठा- या वो ॥ ३ ॥ निळा ह्मणे ऐसा भक्ताचा समुदाय । देवें आनंदविला प्रीती च्या उत्साई । म णे निर्भय असा जवळच मी आई । भोमा सुख माझे निजाचे अद्रय वा ॥ ४ ॥ | ॥ १५४६ ॥ माझी मजाच वो एटियलीं भुन्टी । गेलें मर्यादा वो विसरोनि आपुली । याची अणुयात्र पडताचि साउली । वृत्ति तदाकार होउनेयां ठेली वो ॥ १ ॥ आलें वाचे तेचि करितोध करिते बडबड ! नये भ्रांतीचे चो वस्त्र दृष्टी आड ।। मना अालें तैमा नाचते भुमाङ । नेणों काय पुरे आरंभला नाड वो ॥ २ ॥ नाहिं देखिलें तें येउनि पडे दृष्टी । तेंचि उचारे वो येउन वाचे आठ । नेणोनि अनुभवा ज्ञानाची कसोटी । नेणो काय यउनी साठवलें पोटीं व ॥ ३ ॥ वाचे अनिव- घ्य येउनि आदळे । हृदयीं वाउगेच हाताती सोहळे । उठिति स्फूर्तिचे चि क्षण क्षणी उमाळे । माझिये जाणीवेचे फोडुनि पेंडोळे वो ॥ ४ ]} होते तैसे तुह्मा जिवेदिले पाई। नकळे यावरी तुमचे कृपेची नवाई । ठेवाल जैसे तेथे राहावे तेठाई । कैचि सत्ता आमा बोलावें तें काई वो । ५ ॥ यावरी कराल तें तुह्मि करा देवा । मी तो नुरोनियां उरलें देह भावी । कांहींच नेणोनियां हिता हित तेव्हां । निळा ह्मणे साक्षी तुमिच या सवीं वो ।। ६ ।। ॥ १६४७ ।। ऐश या सुखा माजी राहे न सुखए । दुजा वागों नेदी आड येउं संकल्प !! भोगिन याचेचि व सर्वदा पडप । करूनि भावना अखंड तद्पयो ।। १ ॥ ऐशी हे निश्चयाची सांगितली मात । तुह्मी ही आयकाही कृपावंत संत ।। नकळे माझा मज सत्याचा इयर्थ । तुह्मीचि दावाल तो मानीन हितार्थ ॥ २ ॥ येईल चित्तासि ते सांगा विचारुनी । माझे निजहित तें चि विवरुनी । मि तो नेणेचि वा याची ये वाहाणी । हे चि कळासले हृदयभुवनीं वो ॥ ३ ॥ हाचि निजानंद आवडला नना । कदं सर्व काळ हेचि विवंचना ॥ रूप दृष्टीपुढे धनि गाउँ गुणा । करुनि तदाकार वृत्तीची भावना को ।। ४ ॥ याविण नावडे चित्ता ऐसें झालें ।