( ३०५ ) निश्चळदास ॥ २० ॥ चिंधादेवीचांगा ह्मणनि बुटीचांगा । चौदा नामें चांगा वर्तमान ॥ २१ ॥ राजे प्रजालोक अनुगृहीत झाले । विद्या अभ्या- सिले वहुसाल ॥ २२ ॥ सिद्धीचा साधक वास तप्तीतीरीं । पूजीती नर- नारी भावयुक्त ॥ २३ ॥ निय नूतन यात्रा येउनी लक्षावत । पात्रोनि मनोरथ फिरोनी जाती ॥ २४ ॥ वसवीले बाजार भोवते सदागर । बीकीताती संभार केणीयाचे ॥ २५ ॥ त्रीकाळ पूजन जीकाळ भोजन । करिती शिप्यजन आरतीया ॥ २६ ॥ तव आला अतिथी पांथीक द्विजवर सांगे समाचार पैठणीचा ॥ २७ ॥ देखीलें अपूर्व चरित्र लोचनीं । विस्मय तो मन निय वाटे ॥ ३८ ॥ ह्मणे जी सिद्धराया नवलची वर्तले । प्रति- Bानी देखिले सर्वजनी ॥ २९ ॥ लैपीपुत्रामखें वोलवील्या श्रुती । येउनी बालमृती माहासिद्ध ॥ ३० ।। अहणूनी स्वर्गवासी पीतर जेववीले । ते पुढती बोळविले निजस्थाना ॥ ३१ ॥ ते ऐकोनिया सकळही धिःकारीती सासी । ह्मणती जाला यास बुद्धीभ्रंश ॥ ३२ ॥ सिद्धापासी ऐसे असत्य बोलतां । भोगील हा निभ्रांता दुफळे ॥ ३३ ॥ कैसा हा वोलीयेला भय चि न धरतां । आजागळी वार्ता अघटीत ची ॥ ३४ ॥ ह्मणती या मूर्खासी भोवंडा बाहेरी । पिशाच निर्धारी वरळे भलतें ॥ ३५ ॥ तंव तो ह्मणे स्वामी निजनेत्री देखीलें । आणी तुह्मा हे वाटलें मिथ्या वाक्य ।। ३६ ।। तव सिद्ध ह्मणती त्यामी येऊनीया जवळीं । सांगावी ममुळी वितली कथा ॥ ३७॥ न वाटेचि हैं सत्य अनुमाने सांगतां । केवी झाला वदता पशूभूखें ॥ ३८ ॥ काय त्याची नांवे जीही बोलवीला । सैसी पदवीला निगमे केवी ॥ ३९ ॥ तरि तो ह्मणे स्वामी परिसावे सादर । सांगेन मविस्तर वर्तमान ॥ ४० ॥ तेथे चौघी जणे वाळे अकस्मात आलीं । अंगीं विराजली योगमुद्रा ।। ४१ ।। प्रायश्चित्तालागं आलीं तया स्थळा । परि दाखविली लिला अमुमाई ॥ ४२ ॥ निवृत्ती ज्ञानदेवो सोपान मुक्ताई। नावाची नवाई विधी केली ॥४३॥ सातवें वरुप विराजे निवृत्ती । साहा वरुपांची मूर्ती ज्ञानेश्वर । ४४ ॥ पांचवें वरुप सोपानदेवासीं । चौथे मुक्ताईस कुमारित्व ॥ ४५ ॥ यां देखोनियां ब्राह्मण अश्चर्य मानीती । बाळके ह्मणती नानीरगोंडी ॥ ४६॥ ह्मणवीती पतीत नाहीं वडीलधारे।पातिस कवण्या द्वारें पुसावयासी ॥ ४७ ।। तैव ते ह्मणती स्वामी धाडीलें ब्राह्मणी । तीही दीधलें लिहूनी सविस्तर ॥ ४८ ॥ मग तया दाविती वंशावळी पत्रीका । आणि ह्मणती कीजो रंका पावन आह्मां ॥ ४९ ॥ पत्र में चाचिती सादर मानसें । ऐकती विन्यास ३३
