पान:तुकारामबावांचे बंधु कान्होबा, मुलगी भागूबाई, आणि शिष्य निळोबा यांच्या अभंगाची गाथा.pdf/342

आणि सांभाळीती भूर्व मागें पूढे ।। ६७ ॥ सुसंग जडला म्हणती मूकळ जन । नलगे घेण ऋण गे याच्या ॥ ६८ ।। भागल्या श्रमल्या जाणे हा ऊपाय । रोगे ये नये याचे दृष्टी ।। ६२}} चालतां मारग सामोरे जन येती। ऐकोनियां की इन्क क ॥ ७० ।। महा व्याधीहारी आंधळ्यास डोळे । वांझा पुत्रफळे पंगुती पाय ॥ ५५ ॥ जे जे रोगी येन तयासी ऊपाय ! करिती तथा काय उणे मग ।। ७२ ॥ प्रार्थना करनी पुजा भमपत धने । तोपवीत स्तवने नारीनर ॥ ३ ॥ भरिल्या गाड्या धनें वस्त्रांच्या समृद्धी । जाती राजपदीं मीरवत ॥ ७४ ॥ ऐसे आले वाराणसी ऐकोनि द्वीजवर । क्षेत्रवासी भार पाहो अले ।। ७५ ॥ देखोनि योग्यता सकळीकी पूजा । व मान जाला महाक्षेत्रीं ॥ ७६ ॥ केला तीर्थविधी यथा शास्त्रन्यायें । पृजी साये ब्रह्मवृंदा ॥ ५५ ॥ ग्रहप्रवृत्ती दाने मई भिक्षा दी । अष्ट्र तथा केली भइणा ॥ १८ ॥ मग गंध अक्षता द्विजा करूनी पृजन । आतीचे वचन अनुवादती ॥ ७९ ॥ ह्मणती कोणा आई थोपाची धारणा । ते झणत आपण गम्य नाहीं ॥ ८० ।। वेदाध्ययन आह्मी वय निरन । नेगो के मान योगाची ते ॥ ८१ ॥ यज्ञाचार आह्मा पर्याचा धंदा । नेणा उदावादा पवनाभ्यास ॥ ८२ ॥ माहा विवरी एक आहे योगीराज । ऐकन सहज कर्णोपकणीं ॥ ८३ ॥ परी ते स्थळ चि परभ गुप्त अवघई भयंकर ।न कर संचार कोणा तेथे ॥४॥ तरी ह्मणती चांगदेव जाऊ दर्शना । केलें स्तंभनाभी व्याघ्रप ।। ८५ ॥ पंचाक्षरी विद्या भारये भूलें । के शरगांगले वेताळादी ।। ८६ ॥ तव प्रार्थी द्वीजवर नवजावे आपण । काय यायोगे वीण खोळंबलें ।। ८७ ॥ सर्व विद्या तुह्मा आहेती स्वाधीन । कोणेयीसी न्यून पडिलें सांगा ॥ ८८ ॥ तया ह्मणती चांगदेवजी एवढीच उणीव । येते येर सर्व आलोटीले ॥ ८ ॥ तरी ते ह्मणांत देवा का वचन । जवानी चैतन तेथे जाता ॥ १० ॥ दरकुट विशाळ हे भयानक । जति सकळ लोक मुकती प्राणा ॥९१ ।। पिशाच्चे बहुवस असती विच सर्प । माजी गइधुप अंधःकार ॥ १२ ॥ घरामाजी घरे द्वारामाजी द्वारें । विवरांत वीरें लक्षावरी ॥ १३ ॥ गेलीया निर्गम नव्हेची कोणामी । वजींनो स्वामिनी याचीला ॥ १४ ॥ समा- गम सर्व येती काकूळती । अहो कृपामृत चांगदेवा ।। १५ । नत्र जावें अपण कदा वीवरांत । सांगत आयात सर्व तेथे ॥ १६ ॥ परी चांग- देवा साधने हृद्भत । ते नाईकती मात कोणाचीही ॥ २७ ॥ ह्मणती