| ( २८३ )
विभीषण । त्यासि लंकापति करुनि पूर्ण ।। स्थापिला चिरंजीव पद देऊन।
अर्थदान या दीधलें ॥ ४ ॥ शुकसनकादिक ज्ञानें । अनुसरले आत्मचिं-
तनें । यांसि देउनियां निजात्मज्ञान ॥ जीवन्मुक्तपदीं बैसविले ॥ ६ ॥
चर्तुविधा भक्ति चारी भक्त । तुमचे कुपे परम मुक्त ॥ उपमन्या क्षुधा
आळवीत । तया क्षीरसिंधु दीधला ॥ ६ ॥ धुर्वे केले तुमचे स्तवन । मागे
बैसावया निजस्थान ॥ तयातें ध्रुवपद बैसवून । केला वरिष्ठ सक-
लासी ॥ ७ ॥ सुदामदेव तो लाचारी । तीनचि मुष्टी पाहे हरी ॥ तेची
धालुनियां मुखाभीतरी । सुवर्ण नगरी दिधली या ॥ ८॥ स्तंभ प्रल्हाद
पाचारी । तत्काळ प्रगटोनियां नरहरी ॥ हिरण्यकश्यपाते विदारी । अाण
कुरवाळी निजभक्ता ॥ ९॥ निळा ह्मणे ऐशी कीर्ति । केली चारित्रे श्रीपती ।।
अपार हरिभक्ता अपार इस्तीं । अपार दिधलीं वरदानें ।। १.० ॥
॥ १३८२ ॥ एका नामें बहुत तरले । एका भावें जे अनुसरले ॥ एका
तुमतेंचि ते पावले । एकाएक गोविंदा ॥ १ ॥ एका जाणोनियां तुमतें ।
पका रुसले अहंकारातें ।। एका विसरोनियां संसारातें । एका सुखाने पावले
॥ २ ॥ एका तुमच्या निजध्यासें । एकाचि तुमच्या नामघोपें ।। एका तुमच्या
कृपाले । आपणा ऐसे तुली केले ॥ ३ ॥ एका तुमच्या कीर्तमेळे । एका
तुमच्या भावबळे । एकाएकि चि उठोनि पळे ॥ पाप सगळे गोविदा ॥ ४ ॥
निळा ह्मणे एकाएक । स्मरणमात्रे चि झाले सुखी ।। एका नामोच्चारें
मुख । वैकुंठलोक वैसविलें ॥६॥
॥ १३८३ ॥ विठ्ठलनामें विट्ठल झाले । देहभाव विसरुनि गेले ॥ १ ॥
सर्वकाळ विठ्ठल चित्तीं । ब्रह्मानंदें ते इल्लती ॥ २ ॥ विठ्ठल ध्यानीं मनीं
जर्नी । विठ्ठल लोचनीं चिंतनीं ॥ ३ ॥ निळा सणे भोग या । विठ्ठल
तया जहला आंगीं ॥ ४ ॥
| ॥ १३८४ ।। नाम वाचे आठविलें । रूप मनीं सांठविलें ॥ १ ॥ आतां
फिरूनियां घरा । येशी आपणचि माघारा ॥ २॥ लाविला मोकळ ।
भाव मागे सर्व काळ ॥ ३ ॥ निळा अणे आतुडलें । घरे वर्म हाता
आलें ॥ ४ ॥
| ॥ १३८५ देखती ते विठ्ठलरूप । वाचे विठल नाम नप ॥ १ ॥ तेही
विह्वलचि झाले अगें । मोह ममता विषय त्यागें ॥ २ ॥ विठ्ठल कीती
पान:तुकारामबावांचे बंधु कान्होबा, मुलगी भागूबाई, आणि शिष्य निळोबा यांच्या अभंगाची गाथा.pdf/324
Jump to navigation
Jump to search
या पानाचे मुद्रितशोधन झालेले नाही
