( २७३ )
कमकमें लागल पाठी । बैसले दृष्टी मळ यांचे ॥ २ ॥ सय चि परि ते
असत्ये वाटे । भोगिती अष्टें आपुलालीं ॥ ३ ॥ निळा ह्मणे कर्मतंत्र ।
गुंतली यंत्री मायेच्या ॥ ४ ॥
॥ १३२० || माया ह्मणिने नसते चि दिसे । गगन जैसे दोनी चांद
॥ १ ॥ असे एक भासे आणीक । तया नांव मायीक पसारा ॥२॥ सत्या-
घरी न पडे दृष्टी । विकल्प परिपाठी घालितु ॥ ३ ॥ निळा ह्मणे प्रत्यक्ष
लपवी । लटिकें चि रुढची भ्रांतीजाळ ॥ ४ ॥
॥ १३२१ ।। बुद्धिसि निश्चय नाहीं माचा । तो चि भ्रांतीचा मूळारंभ ॥१॥
तया चि नांव ह्मांणजे वेडे । असोनि पुढे न देखे हित ॥ २ ॥ लज्जा मात्र
हरिपोनि जाये । नाभिवे चि ठाये उभे मग ॥ ३ ॥ निळा ह्मणे न धरी
धीर। न मन उत्तर सांगीतलें ॥ ४ ॥
॥ १३२२ ॥ जेथे जेणे केला वास । तो चि वाटे त्यास निज ग्राम ॥ १ ॥
परर्वी सर्व हि भूमंडळ ! आहे हे स्थळ याचें चि ॥ २ ॥ अवधैं चि पाहोनि
फिरोनि आला । परि त्या विसरला निज ठायी ॥ ३ ॥ निळा ह्मणे घेतले
सोंग । तें चि त्यासी मग गोड वाटे ॥ ४ ॥
|॥ १३२३ ॥ कोठे वसे झाडाचिवरी । कोठे पोखरी विवरति ।। १ ।। कोठे
जळी वसे स्थळीं । कोठे अंतराळीं अंतरिक्ष ॥ २॥ कोठे पर्वत दर कुटी
अति । कोठे वनांत झाडखंडीं ॥ ३ निळा ह्मणे चिखली शेण । वसे
पापाणी काष्ठति ॥ ४ ॥
॥ १३२४ ॥ को ग्राम कोउँ पुरीं । कोठें सागर दरियांत ॥१॥ कोठे
सदी कोर्दी बिळीं । कोठे वारुळी धुळीमाजी ॥ २॥ कोठे वोले बोलवदीं।
बसे तळवद शिखरावरी ॥ ३ ॥ निळा ह्मणे वसे शिरीं । केशभीतरी
कोठे वल्लीं ॥ ४ ॥
॥ १३२५॥ लवेमाजी उत्पन्न एक । रक्त शोक पशुदेह ॥ १ ॥ मांसाहारी
जळ,हारी । तृणाद्दारी फळभक्षी ॥२॥ कोठे धान्य भनि अनें । कोठे
प्राशनें पवनाच्या ॥ ३ ॥ निळा ह्मणे जन्म जेथें । रुचे तेथे चि तया ॥ ४ ॥
॥ १३२६ ॥ अवघं चि हे कर्मफल । ओदवले सकळ जगत्रया ॥ १ ॥ स्वर्ग
3;
पान:तुकारामबावांचे बंधु कान्होबा, मुलगी भागूबाई, आणि शिष्य निळोबा यांच्या अभंगाची गाथा.pdf/314
Jump to navigation
Jump to search
या पानाचे मुद्रितशोधन झालेले नाही
