( २६९ )
सोळासहस्र अंतःपुर । सहित रुक्मिणी रहिवासली ॥ १० ॥ निळा ह्मणे
यात्रेसी येती । पुण्या त्यांचीया नाहीं पिती ।। पाउला पाउलीं यज्ञ चि
घडती । प्रत्यक्ष भेटती परब्रह्मा ॥ ११ ॥
॥ १३०० ॥ अचळ धरा तैसे पीठ । पायातळी मिरवे ईट ॥ १ ॥
दोन्ही पाउले समान । जैसे योगीयाचे नयन ॥ २॥ जानु जंघ ते स्वयंभ ।
जैसे कर्दळीचे स्तंभ ।। ३ ।। कसीयेलें पीत वसन । झळके विद्युल्लते समान
॥ ४ ॥ शेप वैसला वेदाळां । तैमा कटिबंध मेखळा ॥ ५॥ समुद्र खोलीये
विशाळ । तैमें नाभीचे मंडळ ।। ६ ।। तुळशी मंजरिया गळां । नैशी सुटल्या
मेघमाला ॥ ७ ॥ दिग्गजाचे शंडादेड । तैसे कटीं कर प्रचंड ॥ ८ ॥ पूणि-
मेचा उदो केला । तैसा मुखचंद्र शोभला ।। ९ ।। जैसी नक्षत्रे झमकती ।
तैसी कैडलें चमकती ॥ १० ॥ मूर्य मिरवे नभमंडळा । तेसा केशराचा टिळा
॥ ११ ॥ क्षीराब्धीचे चंचल मन । तैसे नेत्री अवलोकन ॥ १२॥ जैसे
मेरूचे शिखर । तैसा माथां मुगुट स्थिर ॥ १३ ॥ इंद प्रकाशें बेदिला । तैसा
क्षीरोदकें वष्टिला ॥ १४ ॥ तृप्तीलागीं चातक पक्षी । निळा तैमा ध्यान
लक्षी ॥ १५ ॥
॥ १३०१ ॥ निर्गुण निरामय मंचलें । गुणातीत रुपा आलें । परात्परातें
सगुण झालें। उभे ठाकलें इटेवरी ॥ १।। कोटी कंदर्पाचीं दीप्ति । विराजली
अंगकांति ॥ गुण लावण्याची संपत्ती । विठ्ठलमूर्ती गोजिरी ॥ २ ॥ पहातां
चि प्रवेशे अंतरीं । मनीं मनाने मोहरी ॥ चित्तीं चैतन्यातें भारी । देह-
भावा उरी उरों भेदी ॥ ३ ॥ जीवाचें हरुनियां जीवपण । नेदी उरों म-
तूंपण । वंदितां चि याचे चरण । करी बोळपण अहंकारा ॥ ४ ॥ निळा
ह्मणे भक्तपती । आला पुंडलिकाचिये आर्ती ॥ अवधी जाणती नेणती ।।
केली सरती पायांपें ॥५॥
| ॥ १३०२ ।। रूप गुंतलीं मानसें । ध्यानीं मुनिजना ज्याचें पिसें । तें चि
हे सुंदर स्वरूप कैसें । धरिलें भक्त कैवारा ॥ ५ ॥ अंगीं चंदनाची उटी ।
तुळसीमाळा हार कंठीं ॥ बुका शोभला लल्लाटीं । रत्ने मुगुटीं झळकती
॥ २ ॥ कण कुंडलें सुदालें । नेत्र उत्फुल्लित जैमी कमळे । दंत हिरियाची
द्विदलें । सोलींव तैसे झळकती ॥ ३॥ कंठी कौस्तुभ आणि पदकें । श्री-
पान:तुकारामबावांचे बंधु कान्होबा, मुलगी भागूबाई, आणि शिष्य निळोबा यांच्या अभंगाची गाथा.pdf/310
Jump to navigation
Jump to search
या पानाचे मुद्रितशोधन झालेले नाही
