( १९७ ) बोलों तैसेचि सारांश ॥ ३ ॥ निळा ह्मणे अपार पेणें । वोळलें देणे तुमचे हरि ॥ ४ ॥ | ॥ ८२८ ॥ सकळ मंत्रमाजी मंत्र उत्तम । दोनी अक्षरे जपत राम ॥ निरसोनियां मायादि भ्रम । पाविजे निज धाम अनायासें ॥ १ ॥ तैसा चि मंत्रराज प्रसिद्ध । त्रि अक्षरी जपतां गोविद ॥ नरनारी बाळकें शुद्ध । पावती अच्युतपदालें ॥ २ ॥ चतुराक्षरी मंत्र सरळ । जपतां नारायण श्रीगोपाळ ॥ चतुर्भुज होती सकळ । स्वरूपता पावती ॥ ३ ॥ त्रि अक्षरी मंत्रसार । विठ्ठल नामाचा उच्चार । निळा ह्मणे करितां नर । न ये समोर कुळीकाळ त्या ॥ ४ ॥ | ॥ ८२९ ॥ अमो आता हैं वोलणें । आह्मी निर्भय एक्या गुणें ॥ १ ॥ सांगीतले करू काम । हाते टाळी मुखें नाम ॥ २ ॥ गुण वानं नानापरी । आज्ञा याची वंदुनी शिरीं ॥ ३ ॥ निळा ह्मणे राजा धरी । हाती तया सभाग्य करी ॥ ४ ॥ ॥ ८३० ॥ तुमच्या कीर्तने पावल पार । भवसिंधूचा लहान थोर । पशुपक्षी दैय निशाचर । नारी नर वाळकें ॥ १ ॥ पुण्यपावन तुमची कथा । एकाक्षर श्रवणीं पडतां ॥ झाडा करुनियां दोष दारिता । कलि- मल तत्वता विध्वंसती ॥ २ ॥ हरिनामाच्या घोप गजरीं । ध्वनी रिघतां चि कर्णविवरी ॥ भितील पातकांचिया हारी । दिशा लंयोनी पळ- ताती ॥ ३ ॥ आनंदासी उणें चि नाहीं । कोदोनी टाके अंतर्वाहीं ॥ नाना चरित्राची नवाई । श्रोते ऐकोनि संतोपत ॥ ४ ॥ गिरी उचलला गोव- धैन । निज मुखें भाशिला हुताशन ॥ काळया आणिला नाथन । मिसे जाऊन चेंडुत्राच्या ॥५॥ वत्से गोवळे चतुराननें । नेनां अवयी आपण चि होणें ॥ स्तन लावितां पूतनाशोपण । के विदानें अघटित ॥ ६ ॥ परता सारुनियां सागर । माजी रचिलें द्वारकापुर । निद्रा न मोडितां नारीनर । मथुरा नेऊन सांठविली ॥ ७॥ कालयवनासी इकिलें कैसें । मुचकुंदावरी नेला पळत्या मिसें ॥ जाळुनी त्याचे केले कोळसे । आपण निराळा साक्ष- पणे ॥ ८ ॥ भाजी हुप्त होणें । पांडव नेणतां ऋषी भोजने ॥ परि- क्षितीसी गर्दीच रक्षणे । अपूर्व विदानें श्रीहरिचीं '॥ ९॥ यशोदेचे स्तनपान करिन । नंदर कडिये विराजे तेध ।। गोपिकांचे मनोरथ । पूर्ण
