पान:तुकारामबावांचे बंधु कान्होबा, मुलगी भागूबाई, आणि शिष्य निळोबा यांच्या अभंगाची गाथा.pdf/220

( १७९ ) एवढेसे तुह्मां गाईले जि देवा । तेवढे चि स्वीकारुनी तोपलेती भावा ३ ४ ॥ एवढी शी माझी वाचा ते किती । तेवढि चि आपुलिये लाविली स्तुति ॥ ६ ॥ एवढासा निळा एवढीसी भक्ती । अपार चि तुह्मी मानिली प्रीती ॥ ६ ॥ | ॥ ७०९ ॥ कांहीं चमत्कार देखती । विश्वासे तार वाटे प्रीती १ ॥ ऐसा विपरित आहे मोळा । जाणा येथींचा जी गोपाळा ॥ २ ॥ येहवीं कोणी फुकासाठीं । नाम नुचरिती ऑठीं ॥ ३ ॥ निळा ह्मणे नारायणा । ह्मणोनि दाविली सूचना ॥ ४ ॥ ॥ ७१० ॥ आधीं च अविश्वासी जन । ह्मणती कैंचा नारायण ॥ १ ॥ कोण तारिले या कालें । लटिकीं बोलती पाल्हाळे ॥ २॥ लटिके संत लटिका देव । लटिकें चि पाप पुण्य सर्व ॥ ३ ॥ निळा ह्मणे आमुच्या त्यागें । तुह्मसी निदिजेल जगें ॥ ४ ॥ | ॥ ७११ ।। भक्तिपंथें न चले कोणी । बाट जाईल मोडोनी ॥ १ ॥ जरि अनाथा धांवणे । न कराल तुह्मी थोरपणे ॥ २ ॥ आमची जन्म वाया गेला । शब्द तुझांसी लागला ॥ ३ ॥ निळा ह्मणे नव्हे भली । पुढे वाट खोळं- बली ॥ ४ ॥ | ॥ ७१२ ॥ येईल चिचासी वें करा । तुह्मी आतां विश्वभरा ॥ १ ॥ आमुचें वायां गेलें जियें। नांदा तुम्ही देवपणे ॥ २॥ केली आम्ही तोंडपिटी । फजित व्हावया शेवटीं ॥ ३ ॥ निळा म्हणे निजाभिमान । तुम्ही सांडिला इमान ॥ ४ ॥ ॥ ७१६ ॥ या संतांची ही बोली । बेचने त्यांची लाजविली ॥ १ ॥ लदिका चि केला कीर्तिचोर । येथें तो अवघी च निरास ॥ २॥ माझा चि मज अनुभव झाला । नाहीं सावधांचा केला ॥ ३ ॥ निळा ह्मणे पालट बुद्धि । दिसे सुमचे कृपानिधी ॥ ४ ॥ .॥ ७१४ ॥ येईल चिसासी तुह्मां उचित । आपुलें संचित भोगू आह्मी ॥ १ ॥ काय समर्थासी बिनबावें कें । कोण त्याचे ऐके वचन तेथे ॥ २ ॥ थोरा घरीं थोरा होतो बहु मान । कोण पुसे दीन याचकासी ॥ ३ ॥ निळा ह्मणे आम्ही मानिल विश्वास । तो दिसे निरास अवघी येथें ॥ ४ ॥