( १६२ ) निज दासाची हा सांकडीं । न देखे नाईके सर्वथा ॥ १ ॥ ऐसा भक्तां ऋणा- इत । सर्वदा सेवेसी तिष्ठत ।। मागे पुढे सांभाळत 1 त्याच्या प्रेमासी भुलला ॥२॥ गजेंद्रा संकटीं सोडविलें। इच्छित उपमन्या दिधलें ॥ धुवासी नेउनियां स्थापिलें । गगनीं वैसविले अळपदीं ॥ ३ }} गणिका पक्षियातें बोभातां । घालुनी विमानीं ते तत्वता ॥ नेली वैकुंठासी त्वरिता । निज भुवनीं सन्मानिनी ॥ ४ ॥ तैसा चि पुंडलिकासाठीं । उभाचि इदेच्या नेहटी ॥ युगें गेल पर ही गठी । न करी चि कदा ही वैकुंठीची ॥५॥ वळिचा झाला द्वारपाळ । यशोदेनंदाचा हा वाळ ॥ कंसचाणुरादिकां काळ । सारथी कृपाळ अर्जुनाचा ॥ ६ ॥ धर्मा घरी तार हा मंत्री । विवेक युक्ती प्रमाणमूत्र ॥ गुण लावण्याचा धात्री । विचार सांगे स्वहि- ताचा ॥ ५॥ भीम द्रोणाचा हा प्राण । सांगाती विदुराचा भगवान ॥ द्रौपदिलजेचे निवारण । वस्त्रे अपार पुरविली ।। ८ । निळा ह्मणे भक्ता- साठीं । नित्य करुणा वाहे पोटीं ॥ शंख चक्रादि आयुधे मुष्टी । भक्त राण कराया ॥ ९ ॥ ॥ १० ॥ भाव भक्तीचा भुकेला । दास दासांचा अंकिला ॥ न वजे दुरी उभा ठेला । अवघा झाला यांचा चि ।। १ ।। भक्तवचनें ऐके कानीं । भक्त आवडी पाहे नयनीं ।। भक्त हृदयीं अळिंगुनी । निज ऐश्वर्य अप यां ॥ २ ॥ भक्तां मानी जिवाण । त्यांसी न विसंवे एक हि क्षण ॥ यांचे वागवी हा भूपण । निंबलोण उतरी त्यां ।। ३ ।। जीव भाव देवावरी । निहीं ठेविला निज निर्धारीं ॥ देवावीण दुसरी परी । तुच्छ मानले संमारा ॥ ४ ॥ नलगे वैकुंठ साचिये चित्तीं । कैवल्याते परतें करिती ।। देवाविण ते नेघों ह्मणती । मोक्ष मुक्ती फुकटा ॥ ६॥ देवाविण रिद्धी सिडी । ओंवाळुनी सांडिती या उपाधी । देवी वेगळी याचिये बुद्धी । नाहींचि विश्रांती आणिक ॥ ६ ॥ निळा ह्मणे त्यांचिये घरीं । राहे होउनी अंकित हरी ॥ भक्तकाज हा कैवारी । ब्रीद वागवीं सर्वदा ॥ ७ ॥ ॥६११॥ वोरसोनियां भक्तासाठीं । धांवे वैकुंठींहुनी उठाउठी ।। हात ठेऊनियां कटीं । उभा द्वारी ठाकला ॥ ५ ॥ देखोनियां पुंडलिकासी । वास कैला तयापाशीं ॥ अवलोकुनियां निज भक्तांसी । परम विश्रांती पावला ॥२॥ जे जे येती दर्शनासी । भुक्ति मुक्ति चांटी त्यांसी ॥ गाती वाणिती जे यासी। त्यां ने वैकुंठासी निज गजरें ॥ ३ ॥ ने घे त्यांची अतिशय सेवा । जिहीं आळ-
