έ ο ο तकैशारूञ्. यापासून कोणतेंच निगमन काढणें शक्य नाही, काँरण मध्यपद व्यातिविशिष्ट नाहीं, ༦༠༠ རིང་ संकेतार्थीचे हैत्वाभासू,ह्मणजे पूर्वगामी सिद्धांत खाटा असल तर यावरून आनुषांगक खाटा आह अस; किंवा आनुषंगिक खरा असेल तर त्यावरून पूर्वगामी खरा आहे असे ह्मणणें, (भागू ३ कलम ४२ पाहा). 'ज' इथूस ठाऊक न्हा श्रुशू एकूदी गृष्ट त्यास अपूणाला प्रार्थनेने सांगतां येण्याजोगी असेल, किंवा त्याचीं ईश्वरीसूत्रे आपणांस बदलतां येण्याजोगीं असतील, तर प्रार्थना कांहीं उपयोगी अहे असें ह्मणतां येईल; परंतु ज्याअर्थी या सर्वेज्ञास पूर्वी ठाऊक नाहीं असें आपणांस कांहींच सांगतां येणार नाही, व त्याचे बेतही आपणूस बद्लतां येत नाहींत, त्याअर्थी आपण केलेली प्राथेना निरुपयोगी आहे, असें मानण्यासू हरकत नाही.' य् उद्या. हरणात आपणास पूवगामा सिद्धात खाटा आह अस आढळतें म्हणून त्यापासून कोणतेंच निगमन काढतां येणार नाहीं. कारण ईश्वरप्रार्थना ही दुस-या कांहीं कारणांनीं उपयोगी असेल. * जर या मनुष्यास फार दुखापत झाली असेल तर तो प्रवास करण्यास असमर्थ आहे; परंतु तो प्रवास करण्यास असमर्थ आहे; यावरून त्यास फार दुखापत झाली असावी.' या ठिकाणीं आपणांस अनुषंगिकू सिद्धांतू खरा आहे असें आढळतें, परंतु त्यापासून पूर्वेगामी सिद्धांताविषयी आपणांस कांहींच अनुमान करितां यणार नाही, कारण दुस-या कांहीं कारणांनी तो मनुष्य प्रवास करण्यास कदाचिन् असमर्थ झाला असेल.
