वांझोटी
'कोंचा राक्-सस हिच्या पोटी येनारे कुनास
ठावं?' चुलीकडून राधेच्या सासूचा आवाज
तिच्या कानापर्यंत येत होता.
राधेनं खाटेवर पडल्यापडल्या कूस बदलली
सगळं आंग जडशीळ झालं होतं. हलवत
नव्हतं. पण सारखं एकाच अवस्थेत झोपलं
की पायाला मुंग्या यायच्या. त्या दोघी
बायका स्वैपाकघरात कुजबुजत होत्या;
मध्येच एखादा जहरी शब्द राधेला ऐकू
जाईल इतक्या मोठ्यानं बोलत होत्या. त्या
म्हाताऱ्यांची ती बडबड आणि अन्नाचा तो
वास तिला असह्य होत होता. आपल्याला
विशेषत: मेथीच्या वासानं मळमळतं हे
सांगितल्यावर अर्थातच घरामध्ये सर्वात
जास्त वेळा मेथी शिजायला लागली होती.
श्रीपती तिला म्हणाला होता, ' तू आईकडं
जाऊन राहिलीस तर बरं होईल.'
'मला बाई भ्या वाटतं. त्या दुस्वास करतात
माझा,' राधानं टाळायचा प्रयत्न केला होता.
'अग आता नाही वागणार तुझ्याशी ती तशी.
चांगली वागेल.' श्रीपती हसत म्हणाला होता,
