मुक्ता : दुसरा कोण? तोच. तेवढा एकच पुरूष माझ्या आयुष्यात आला.
दीना : मग आता तो तुझ्याशी लग्न करणार नाही?
मुक्ता : त्याचं लग्न कधीच झालं. एक मूलही आहे त्याला.
पद्मा : आणि हे माहीत असूनही तू त्याच्याशी संबंध ठेवलास?
मुक्ता : मुद्दाम संबंध निर्माण करायला गेले नव्हते मी. एकदा भेटला तो सहज बाजारात. इतक्या दिवसानंतर, कदाचित गरजेच्या पोटी असेल, त्याचा भीड चेपली होती. बुजरेपणा गेला होता. तो बोलत होता दुसरं काही. पण त्याला काय हवं होतं ते मला कळलं. मी विचार केला, काय हरकत आह? मला तरी पुन्हा आयुष्यात अतृप्त राहून बाबांसारखं मरण्यापेक्षा हे बरं!
दीना : पण मूल होऊ नये एवढीही खबरदारी घेता आली नाही तुम्हाला?
मुक्ता : खबरदारीचं कारणच नव्हतं. मला मूल हवं होतं.
दीना : इल्लेजिटिमेट मूल?
मुक्ता : अशी मुलं जगात सगळीकडे जन्माला येत असतात. त्यासाठी कायदेशीर लग्नाची गरज नसते हा शोध काही मी लावला नाही.
दीना : पण का?
मुक्ता : कारण नवरा, मूल, संसार ह्या गोष्टी इतर बायकांप्रमाणे मलाही हव्याशा वाटल्या. त्यासाठी काही तडजोडी करायला माझी तयारी होती.
पद्मा : बाबांना माहीत होतं हे?
मुक्ता : नव्हतं, पण काही दिवसांनी सांगणार होते मी.
पद्मा : त्यांच्या मनावर केवढा आघात झाला असता.
मुक्ता : तो त्यांना नाईलाजानं सोसावा लागला असता.
पद्मा : (तिरस्कारानं) बाबांचं नाव असं खराब करताना तुला काहा खंत वाटली नाही?
सीमा : (आवाज चढवून) बाबांचं जाऊ दे. आपल्या लाडक्या लेकीनं काय शेण खाल्लंय ते बघायला ते नाहीतच सुदैवानं. पण आमचं काय? आम्हाला चार लोकांत तोंड दाखवायची सोय राहायची नाही.
मुक्ता : तो प्रश्न तुमचा आहे. माझा नाही. केवळ ज्याच्या नावानं मंगळसूत्र बांधायचं असा एक पुरुष माझ्या आयुष्यात नाही म्हणून मी माझ्या सगळ्याच इच्छा तुमच्या अब्रूखातर माराव्या असं मला नाही वाटलं.
सीमा : (उठून वेगानं मुक्ताजवळ जाते. तिचा चेहरा विकृत झाला ती जवळजवळ किंचाळत बोलते.) खोटं बोलत्येयस तू. आमच्यावर सूड
