पान:कमळाची पानं (Kamalachi pan).pdf/174

केलं ते केलं, निभावून न्यायची सुद्धा अक्कल नाही."
 तो धरून चालला होता की ती स्वैपाक करायला गेली. तिची किंकाळी ऐकून तो धावतच आत गेला.
 हॉस्पिटलमधे ती शुद्धीवर आली तेव्हा पोलिसांनी तिचा जबाब घेतला. तिनं सांगितलं त्या दिवशी लाइट गेली होती. स्टोमधे रॉकेल भरताना सांडलेलं कंदिलाच्या उजेडात मला दिसलं नाही. स्टो पेटवायला लागले तशी सांडलेल्या रॉकेलने पेट घेतला. उठेस्तवर साडी पेटली. तिथे दुसरं कुणी नव्हतं. ते बाहेरच्या खोलीत होते. रणजितच्या भावाच्या दबदब्यामुळे पोलिसांनी त्याला काही त्रास दिला नाही. अनुजाच्या आईने मात्र येऊन त्याच्यावर आरोप करीत रडून आरडून गोंधळ घातला तेव्हा डॉक्टरांनी तिला बळाने बाहेर काढलं.
 रणजित अनुजाजवळ बसून होता. तो म्हणाला, "अनू, हे काय केलंस तू? इतकी रागवलीस माझ्यावर? रागावू नको. तू बरी झालीस ना, की आपण तुझ्या त्या व्यसनमुक्ती केंद्रात जाऊ. नक्की. मी वचन देतो तुला."
 डॉक्टर म्हणाले, "त्यांच्याशी जास्त बोलू नका. त्यांना त्रास होतो." पण अनुजाला त्याचं बोलणं ऐकू येतंय की नाही तेही त्याला कळत नव्हतं. ती डोळे मिटून गप्प पडली होती. अधूनमधून वेदनेनं कण्हत होती.
 शिल्पाला कळल्यावर ती धावत आली. अनुजानं रणजितला चहा पिऊन काही तरी खाऊन यायला पाठवलं.
 शिल्पा म्हणाली, "अनू, असं कसं झालं?"
 "जे झालं ते माझ्याच हातनं."
 "पण का तू असं केलंस? त्याला कारण तोच आहे ना? त्याच्याशी पटत नसलं तर त्याला सोडून द्यायचंस. स्वत:चा जीव द्यायला निघालीस? तू इतकी जिद्दीची नि असं कसं केलंस?"
 "शिलू, मी त्यांना नुसती अद्दल घडवणार होते."
 "म्हणून तू अंगावर रॉकेल ओतून घेतलंस?"
 "तसं नाही ग. मी नुसतं फरशीवर रॉकेल ओतलं थोडंसं. अर्धवट उजेडात त्याचा ओघळ माझ्या पायापर्यंत आलेला दिसलाच नाही मला. काडी टाकली तर आग थेट माझ्यापर्यंत आली. आणि काय होतंय ते कळायच्या आत नायलॉनची साडी पेटली."
 "कुणाला अद्दल घडवलीस ही? जरा विचार तरी करायचा होतास."
 अनुजा बोलून दमली होती. ग्लानीने तिचे डोळे मिटत होते. शिल्पा

कमळाची पानं । १७४