पत्रातनं भेटत राहू."
मला तिची कणव येत होती, पण ज्या अनाम ओढीनं ती इथे आली तिला मी प्रतिसाद देऊ शकत नव्हते. मी फक्त म्हटलं, "तुझं पत्र आलं की त्याला मी उत्तर लिहीन."
जाताना पुन्हा तिनं डोळ्यातनं पाणी काढलं. हळवेपणानं भारलेलं वातावरण सैलावण्याकरता मी हसत हसत म्हटलं, "तु परत गेलीस म्हणजे तेवढं तुमच्या सरकारला सांग आमच्या किनाऱ्यावर अणुभट्टीतला कचरा टाकू नका म्हणून. आजच्या पेपरात पाह्यलंस का तू?"
ती एकदम फटकन म्हणाली, "मी कशाला सांगू? तो कचरा टाकायला कुठे तरी जागा लागतेच. इथे टाकायला नको असेल तर ते थांबवणं तुमच्या सरकारचं काम आहे."
तिनं गेल्या गेल्या पत्र टाकलंन, पण मी तिला उत्तर लिहू शकले नाही. माझी मैत्रीभावना अनेक गोष्टींवर मात करू शकली असती, पण अणुकचऱ्यावर नाही. किंवा त्याबद्दल तिच्या भूमिकेवर नाही, असं म्हणता येईल.
स्रग्धरा दिवाळी २००४
