शिळी कढी आणि राष्ट्रवाद
मैत्री ह्या विषयावर काही तात्त्विक चिंतन
करण्याची गरज मला कधीच भासली नव्हती
लहानपणापासून कितीतरी मैत्र्या जमल्या,
तुटल्या, फिरून नवीन जमल्या. त्या प्रक्रियेत
जाणूनबुजून काही केलेलं नसायचं. आता प्रौढ
वयात शेतातल्या वस्तीवर राहात असल्यामुळे
मैत्रीची शक्यता नसणं खळखळ न करता
स्वीकारलं कारण मुळात मी बुजरी आणि
एकलकोंडी होतेच. शिवाय मैत्रीची गरज असेल
ती सहचरामुळे आणि पुढे मुलीमुळे
भागवली गेली.
विमलशी झालेली मैत्री अशाच
बनत्या-बिगडत्या मैत्र्यांपैकी एक, तरी वेगळी.
एक तर ते चॉकलेटच्या चांद्या आणि
मोरपिसांची देवघेव, वर्गातल्या इतर मुलींच्या
चहाड्या, आपले आईबाप आणि शिक्षकांविरुध्द
कैफियती ह्यांवर आधारित शाळकरी मैत्र्यांच्या
पुढली पायरी होती. आणि दुसरं म्हणजे
ती तशी बरेच दिवस टिकली. आमच्यात
भौगोलिक अंतर पडून सुध्दा. पण तरी तिला
भेटल्याला किंवा तिच्याशी काही संपर्क
साधल्याला उणीपुरी तीस वर्षे होऊन गेली.
आणि आता भूतकाळातून वर्तमानकाळात
