Jump to content

पान:कमळाची पानं (Kamalachi pan).pdf/100

विकिस्रोत कडून
हे पान प्रमाणित केलेले आहे.

 'म्हणजे तू चारूला मृण्मयसाठी सोडलंस का?'
 ती जरा खिन्नपणे हसली. 'चारूसाठी समर्थनं शोधण्यात तू इतकी शक्ती खर्च केलीस, आता माझ्या बाबतीत तेच करू नको. मी चारूला सोडलं ह्याच एकुलतं एक नि सरळसरळ कारण म्हणजे मला त्याच्या बरोबर राहणं अशक्य झालं. मला शेवटी कबूल करावं लागलं की जी स्थिती मी विकृत आणि तात्पुरती म्हणून स्वीकारायला तयार होते तीच चारू सर्वस्वी नॉर्मल समजत होता. तेव्हा त्यातनं सुटका होण्याची शक्यताच नव्हती. तुला आठवतं विश्वजित, चारू आजारी असताना किती समाधानी असायचा? तक्रार नाही, चिडचिड नाही, अस्वस्थपणा नाही. मला त्याचं कौतुक वाटायचं की जे सोसणं नशिबी आलंय ते हा किती आनंदानं सोसतोय. मी असते तर आजारपणामुळं पडण्याऱ्या बंधनाविरुद्ध चडफडले असते, कुढले असते. तो मुक्तपणे इकडेतिकडे जाऊ शकतो म्हणून त्याच्यावर चिडले असते. पण मी जसजशी ह्याबद्दल विचार करायला लागले तसतसं मला वाटायला लागलं की आजारपणाविषयी माझी प्रतिक्रिया हीच नॉर्मल जीवनाभिमुख प्रतिक्रिया आहे. आणि चारूची प्रतिक्रिया विकृत आहे.'
 'हे त्याच्या वागण्याचं तुझं स्पष्टीकरण मात्र विकृत आहे.'
 'असं तुला वाटत असलं तर मी तुझ्या प्रश्नाला उत्तर देण्याचा प्रयत्न करण्यात अर्थच नाहीये.'
 ती बराच वेळ गप्प राहिली तेव्हा तो म्हणाला, 'आऍम सॉरी.'
 तरी ती काही बोलली नाही. शेवटी तो म्हणाला, 'विभा, मी क्षमा मागितली तुझी.'
 'ठीक आहे, मागितलीस, आता तू जाऊ शकतोस.'
 'विभा-'
 'हे सबंध संभाषण म्हणजे वेळेचा अपव्यय होता. तसं होणार हे माझ्या आधीच लक्षात यायला हवं होतं. निदान आता आलंय तर आणखी वेळ फुकट घालवण्यात अर्थ नाही, नाही का? चारूबद्दलच्या तुझ्या प्रेमामुळे म्हण, अपराधीपणाच्या भावनेमुळं म्हण, तू तो खरा जसा आहे तसा पहायला तयार होणं शक्य नाही.'
 'विभा प्लीज. मी एकदम विचार न करता तसं म्हटलं. ती एक क्षणिक प्रतिक्रिया म्हणून सोडून दे. तुला जे सांगायचंय ते सगळं मला ऐकायचंय.'
 तिनं एक लहानसा सुस्कारा सोडला 'आपल्याला ज्याला तोंड देता येत

कमळाची पानं । १००