६३ या आनंदांत हुरळून गेलेला असतो.चार साहा महिन्यांनीं या पठाण साहेबांची स्वारी पुनः गांवांत येते. पठाणापासून घेतलेल्या चिरगुटाच्या तर केव्हांच चिंध्या उडून गेल्या असतात, पण आतां गि-हाइकांस तोंड a चुकवितां चुकवितां पुरेवाट होते. पठाणसाहेब खुशाल गि-हाइकांच्या घरीं जातात, त्याच्या चुलींत पाणी ओततात आणखीं आपला पैसा। उकळतात. बिचा-या गि-हाईकास त्या जबरदस्त सावकाराचें ऋण फेडण्याकरितां दुस-या सावकाराची पायधरणी करावी लागते. ' ७९ अशा परिस्थितींत समजा, शहरांत कोप्ट्यांनीं सहकारी कोठा काढला आहे. या कोष्ठ्यांनां जर धान्यधुन्य शेतक-या जवलूमध्यस्तांच्या अडचणी शिवाय मिळण्यूची व तसेंच धान्यूधुन्य पुरावणाच्या शतक-यास माबदला वस्त्रप्रावण काष्ट्यापासून मिळण्याची सोय झाली तर उभयपक्षीं अत्यंत हितावह होणार आहे. अशाप्रकारचें हितसाधण्याकरतां प्रत्येक जिल्ह्यांत खेड्याखेड्यांनीं गांव कोठा आ- अंगार झूनेक खेड्यांच्या समृद्यानें तालुक्यासाणि नगर कोठा रख्या ठिकाणं सहकारी कोठे अथवा सहकारी यांच्यांतील पर- डेपो काढले पाहिजेत. गांवचा प्रत्येक शेतकरी स्पर संबंध. अशा कोठ्याचा सभासद असला पाहिजे. अशा कोठ्यांत किंवा डेपोंत प्रत्येक सभासद-शेतक-यानें आपल्या शेतांतुलें पीक आणून सांठविलें पाहिजे. शहरांतही कारखाने, गिरण्या वैगैरे अनेक उद्योगाच्या ठिकाणीं कोठं असतीलच त्यांनीं अशा' * गांव कोठ्यांशीं ? संबंध राखला; घेवाण देवाण रूपानें नातें जोडलें, म्हणजे व्यवहारांतू किंवा देशाच्या परिस्थितीत सांपत्तिक दृष्ट्या एक मोठी क्रांती घडून येईल. ७६ एक तर, प्रत्येक शहरीं कारखान्यांत, ऑफिसांत पाट्या अशा योजने वाहून दमलेल्या गोरगरीबांस-(१) एका रानचें, चे फायदे, विनभेसळीचें ताजें धान्यधुन्य, दूध तूप मिळू शकेल.
