गुणवत्तावृद्धीस साहाय्यच होत आले आहे. आम्ही येणा-या कायद्याचे स्वागतच करू. त्यांचे असेही म्हणणे आहे की, ते फी आकारत असले तरी गरीब विद्याथ्र्यांना सवलत, हप्ते देत असतात.
मान्यताप्राप्त शाळा, महाविद्यालयांना शिक्षक प्रशिक्षण, पात्रता, विद्यार्थीशिक्षक प्रमाण, भौतिक सुविधा, इत्यादी बंधने असतात, तशी कोचिंग क्लासेसवरही हवीत. विद्यार्थी व वर्गाचे चटईक्षेत्र यांचा मेळ, विद्यार्थीशिक्षक प्रमाण, शुल्क आकारणीचा सुविधांशी संबंध, प्रकाशयोजना, वायुविजन, शैक्षणिक साधने, पात्र शिक्षक नियुक्ती, प्रसाधनगृह, पिण्याच्या पाण्याची सोय, बैठक व्यवस्था, प्रतीक्षालय, पार्किंग सुविधा, व्यक्तिगत लक्ष या गोष्टी तर पाहायला हव्यातच. सर्वांत कळीचा मुद्दा आहे तो हा की, शिकवणीस जाणारा विद्यार्थी, त्याचे शालेय/महाविद्यालयीन वेळापत्रक आणि कोचिंग क्लासचे वेळापत्रक यांचा मेळ हवा म्हणजे मान्यताप्राप्त शाळा/महाविद्यालयाच्या नियमित वेळेत विद्यार्थी उपस्थित राहणे महत्त्वाचे तितकेच त्या वेळेत त्याला शिकवणी धरता येणार नाही, हे पाहणेही तितकेच महत्वाचे. असे झाले तर विद्यमान शाळा, महाविद्यालयातील रोडावलेली उपस्थिती (वाढलेली अनुपस्थिती) व कोचिंग क्लासचे फुटलेले पेव-उभयपक्षी कर्तव्य व जबाबदारीचा ताळमेळ महत्त्वाचा.
कोचिंग क्लासेस हे वर्दळीच्या ठिकाणी असता कामा नयेत. प्रत्येक विद्याथ्र्यासाठी १० चौरस फूट (तीन चौरस मीटर) जागा बंधनकारक हवी. जागेच्या क्षेत्रफळाप्रमाणे विद्यार्थिसंख्या मंजूर असावी. विद्याथ्र्यांच्या परीक्षा, ट्युटोरियल, वर्तन, इत्यादी नोंदी असायला हव्यात. प्रगतिपुस्तक, गुणतक्ते, परीक्षा, चाचण्या नियमित घेणे व त्यांचे अभिलेख (रेकॉर्ड) पालकांना देणे बंधनकारक असायला हवे. क्लासमध्ये (बॅचवाईज) संख्या, फी, वेळदर्शक तुकडीनिहाय फलक हवा. शिक्षकसूची व पात्रता फलक दर्शनी असावा. विद्यार्थ्यांना ओळखपत्र अनिवार्य असावे व त्यावर वेळ, बँच नमूद हवी. छायाचित्र हवे. मूळ शाळा/महाविद्यालयाचे नाव, रोल नंबर, तुकडी, पत्ता, संपर्क क्रमांक, पालक नोंद अनिवार्य हवी. वंचित विद्यार्थ्यांसाठी १० टक्के कोटा राखीव हवा. प्रतीक्षालय, लॉकर्स, कार्यालय, मुला-मुलींसाठी स्वतंत्र प्रसाधनगृहे, पार्किंग अनिवार्य हवे. पंखे, प्रकाश (वीज), बॅकअप सुविधा (बॅटरी/इन्व्हर्टर, इत्यादी) हवी. मी या अपेक्षा शिक्षक, पालक म्हणून जशा केल्या आहेत, तशाच त्या उपलब्ध अन्य राज्यांतील कायद्यांची नोंद घेऊन
