अंक ३. e 3 आर्या. सहसामाझ्याहस्ता पासूनकसातिचाकरनिघाला ॥ जडकंषितघर्मफुत करदोघांचाहिएकदाझाला ॥ ५२ ॥ सोना--हायहाय, अयापि ह्याची दृष्टि स्तब्ध आणि अव्यवस्थित दिसते. हा आजून देहभानावर येत नाही. आतां काय करावे? नमसा--(स्नेहभावानें सीतेकडे पाहून ह्मणते,) अभंग. होतांप्रियस्पर्शहिला ॥ कंप अांगामीमृटला ॥ ५३ ॥ घानैसर्वगोभीजली ॥ तन्रोमांनीनझाली ॥ ५४ ॥ जेशी' कदंवाचैशाखा ॥ आल्याजीवरीकलिका ॥ ५५ ॥ वायुवेगेंजीहालली ॥ मेघोदकेहीभजली ॥ ५६ ॥ तेसीभासेही गोरटी ॥ दूरझाली उठाउटी ॥ ५७ ॥ सीना--काय मांगाते ! हा पराधीन आन्भ्याने ह्या सरवीनमसे पासून मला फार लाजविले. हीवनीन ह्मणेल की, तीपरित्याग काय, आणि हा स्नेहातिशय काय ? राम०-(चेहींकडे पाहून ) काय, नाहींशी झाली? अगे निर्दये जानकी !-- - - - सीना--मीखरीच निर्दय आहे. कॉकी, जीमी नृ7ा दृ : खिन पा हून प्राणधारण करते ! - राम०--हेदेवी हेप्राणप्रिये जानकी, तूं कंठे आहेम? कृपाकरुन मला एकवार दर्शनदे. अशा ममयीं माझा त्याग करणे तूला योग्य नाही. 'कदबवृक्षाचीढाळी. जानक, वरने. ? )
