या पानाचे मुद्रितशोधन झालेले नाही
अंक ७ איי
- তাক, जाणो'मंर्थक्षेोभलेंसिंधुतोय ॥ देवर्षीनीव्याप्तआकाशहोय ॥ गंगाभूमीदेविर्शयुक्तझाली ॥ सीतातेोयापासुनीहेनिघाली ॥ १७ ॥ (पुन्हा पडयांतून शब्द होतो.) आर्य, बाइअरुंधतिआझी गंगापूथ्वीअह्यांकडेपाहीं ॥ तुज अर्पिलीपवित्रा सीताशंकाधरुंनकोकांहीं ॥ १८ ॥ लक्ष्मण-आमचे मोठेच देव. केवढेहें आश्वर्य ! आर्या रापा. पहा पहा तिकड. ( रामाकडे पाहून ह्मणतेो. ) हाय हय, माझा राम अजून सावध होत नाही? ( इतक्यांत अरुंधती आणि सीना ह्या दोघी येतात.) अरुंधती-(सीतेला ह्मणत.)
आयी. येयेसत्वरवन्से क्षणभरसेोड़ेॉनभीडवन्साचा ॥ वांचीवजीवन्याच्या न्दृदयालास्पर्शकरुनेिहस्ताचा ॥ १९ ॥ सीता-( त्वरेनें जाऊन रामचंद्दास स्पर्श करुन ह्मणते.) हे प्राणनाथा, सावधहो, सावधहे. & राम०-(सावध होऊन आनंदानें ह्मणती.) अहीं हैं काय झा ले? (निररवून पाहून सानंदाश्रयनेिं झ० ) कोणही देवी जानकी? ( लजायूक्त व विस्मययुक्त होऊन,) कोणही माता अरुंधती ? ऋष्यशृंग शांतादेवीसु AA AMA SAMMMMMiAMAMMAAASAAAA
