లో टुतररीमषैरित्र नाटक, प्रायचित्तत्रियांचेमुद्गुलचिअसतेंजातिपुष्पासमान ॥ १९ ॥ जनक-अरेरे, फार वाईट झाले! मी कितीतरी नियुरहा! की, माझ्या प्रियमित्राच्या ख्रियांकडे स्नेह दृष्टीनें पाहत नाही. आयी. संबंधी१लाव्य असे प्रियमित्रतदीयचित्तहीविमळ ॥ साक्षाद्धृदयानंदचि संसारीरेंचवांचणेसुफळ ॥ २० ॥ प्राणाधिकदेहाधिक जोर्जीप्रियतरपदार्थवाटतसे ॥ व्याहूनप्रियतममज तीराजादशरथाख्यकायनसे ॥ २१॥ स्मरण झाले ह्मणजे दु:ख होते. तीचही कोसल्या. Pন্তান, कधीहीईयांचा' कलहाँ रहिं अन्योन्य+उगला॥ तदाह$दोघेहीकठिणवचनेबीलतमला ॥ |किलीकोपप्रोतीतिपयैितर्यिमाझ्याकरिंवसे ॥ पुरेन्याचे आतांस्मरणन्दृदयाभाजितअसे ॥ २२ ॥ अरुं०-कायतरीकष्ट ! फारवळ श्वासाचा निरोध झाल्यामुळे ह्यादेवीचे न्दृदय किती कठिण झाले आणि कसें धडधड उडतें हैं: जनक--हा प्रियसखी कोमल्ये बाई, सावधहो. ( अर्मूहाणून कमंडलुंतलैं उदक तिच्या आंगावर रीिपडतो.) कंचुकी--(मनांत.) देवाचा བྷེ་ཆ विचित्र आहे. आया. * -- मित्रसुन्दृदहोऽनि* जे दावीअनुकूलतेसिआधीतें ॥ देवअकाळानेषुर होउनिदर्तमनास** आधीतें ॥ २३ ॥ 'प्रमकलह, एकांती, निष्कारण. दशरथकोसल्या युक्ति,
- 變 v* * जेंदेव. 'दुः खाते.
