पान:इस्लामी संस्कृति खंड पहिला मुहंमद पैगंबर चरित्र.pdf/७६

शासन केलें. ज्यांनी नोहाचे ऐकलें नाहीं ते कसे पुरांत गेले ध्यानांत धरा. या प्रखर जळजळीत सूर्याची शपथ घेऊन मी सांगतो. रात्रींच्या त्या भव्य तारांकित आवरणाची शपथ घेऊन सांगतो. भव्य उषःकालाची शपथ घेऊन सांगतों. न ऐकाल तर पुढें विनाश आहे. कोणी वांचवणार नाहीं. तो शेवटचा दिवस येईल. सर्वांचा हिशोब होईल. नरकाची आग एकीकडे, एकीकडे अनंत निर्मळ सुखांचा स्वर्ग. काय पाहिजे बोला. सत्य धर्म ऐका."
 असा मुहंमदांचा प्रचार सुरू झाला. त्यांची ती तेजस्वी वाणी, जीवनाच्या श्रद्धेतून येणारी निःशंक सत्याची वाणी! श्रोते उचंबळत, रोमांचित होत. तीं ईश्वरी शासनाचीं भयंकर वर्णनं ऐकून श्रोत्यांचा थरकाप होई.
 कुरेश आतां घाबरले. या प्रकरणाचा वेळीच बंदोबस्त झाला पाहिजे, असें त्यांना वाटू लागलें. मामला गंभीर होत चालला. मक्केतील मूर्ति फुटल्या तर या मंदिरांत कोण येईल? आणि मग कोठली प्रतिष्ठा, कोठले पैसे, उत्पन्ने? परंतु मुहंमदांस हात लावण्याचें त्यांना धैर्य नव्हतें. मुहंमद थोर घराण्यांतील होते. जरी गरीबी आली होती तरी त्यांच्या घराण्याविषयी पूज्यभाव सर्वांस वाटे. चुलते अबु तालिब यांना सारी मक्का पूज्य मानी. ते मुहंमदांचे पालक होते. मानलेले वडील होते. मुहंमदांवर हात टाकणे कठीण. आणि इतरांवर तरी कसा टाकावा? कारण रक्ताचा सूड ही भयानक गोष्टी होती. एकाचा खून झाला तर त्याची सारी जमात सूड घ्यायला उठे व प्रचंड यादवी माजे.
 मक्का शहरांत जे व्यापारी येत त्यांनाहि मुहंमद उपदेश करूं लागले. परंतु हें तर कुरेशांस मुळींच आवडेना. मक्केतील गोष्टी, हे नवीन क्रान्तिकारक विचार बाहेर जाऊं नयेत असें त्यांना वाटे. ते काय करीत, मक्केंत कोणी येत आहे कीं काय हें आधीं पहात. आणि मक्केच्या बाहेरच त्यांना गांठून म्हणत, "मक्केत एक वेडा पीर आहे. त्याचें नांव मुहंमद तो कांहीं तरी बोलतो. त्याचें ऐकू नका बरें." परंतु हे लोक आपापल्या गांवीं परत जातांना मक्केतील सारी हकीकत घेऊन जात. एक स्फूर्तिदाता महान् पैगंबर जन्मला आहे असें सांगत. त्याच्या प्राणांवर संकट आहे तरीहि जुना धर्म सोडा असें तो सांगत आहे असें म्हणत. सर्वत्र उत्सुकता वाढली.

६२ ।