इ. स. ६१५ पासून मुहंमद उघड प्रचार करूं लागले. मूर्तिपूजा सोडा असें जाहीरपणे सांगूं लागले. सफा टेंकडीवर त्यांनी एक सभा बोलाविली. त्या सभेंत मुंहमद मूर्तिपूजेविरुद्ध बोलले. मूर्तिपूजेनें त्या महान प्रभूचा अपराध होतो. ईश्वराच्या प्रेषिताचे शब्द न ऐकाल तर पस्तावाल, असें त्यांनी सांगितले. ज्यांनी ज्यांनीं आजपर्यंत देवाच्या पैगंबराचा संदेश ऐकला नाहीं त्यांची कशी दशा झाली, 'याचे त्यांनी जळजळित चित्र उभं केलें.' ही जुनी पूजापद्धति सोडा. प्रेमाचा, सत्याचा व विशुद्धतेचा नव धर्म घ्या, असे त्यांनी सांगितलें. कोणत्याहि अरबानें आजपर्यंत दिलें नाहीं तें मी तुम्हांला देतों, या जगींचें सुख व परलोकींचेंहि सुख! माझ्या या कार्यात कोण मदत कराल बोला." त्या सभेत एका अलीशिवाय कोणीहि उत्साह दाखविला नाहीं! अली म्हणाला, "देवाच्या पैगंबरा, मी तुम्हांला मदत करीन." हे ऐकून सारे मोठ्यानें खो खो हंसले. सर्वांनीं टर उडविली. टोमणे मारित ते निघून गेले.
परंतु मुहंमदांचा जिवंत ज्वलंत प्रचार सुरू झाला. ती जळजळीत रसरशीत वाणी होती. "मी तुम्हांला सूचना द्यायला आलों आहे. मी प्रभूचा संदेशवाहक आहे. माझें ऐका. नाहीं तर भेसूर कठोर शिक्षा आहे तुम्हांला! जोपर्यंत, अल्लाशिवाय दुसरा देव नाहीं, अल्लाच एक सत्य असें तुम्ही म्हणणार नाहीं, तोंपर्यंत इह वा अन्यत्र तुम्हांला तरणोपाय नाहीं. ईश्वर हे न मानणाऱ्यांना पूर्वी
इस्लामी संस्कृति । ६१
