कुचंबणा ६७ یحییے سینیتسے سمے“۔" qqqqqq SqqSqSqSqSqSqSqSqSqSqSqASqSqASMASLSSASAASALASSASALLqLSqSqLSMqM LSqLSL LSLSLSLSL ALALqALA AALSLA SLA ALAqASq qSqAqASqAqAASSLASLALqAqALASSASSASqAqAqASqqSqSqSqSqSqSqAqASqAqeSqASqALSAMSAAAAAALAAAAAAS अहंमदखानाचा बडिवार आपणच वाढविला पाहिजे, आणि त्यासाठीं त्याचें राज्य भरघोंस असलेंच पाहिजे. आतां आपण समरकंद जिंकणारच आहोंत. तसें होतांच तें जसेंच्या तसें बाबुराच्या स्वाधीन करूं. मामांच्या या दरबारी वागणुकीचा आणि थापांचा बाबुरास अत्यंत वीष्ट आला होता. या स्वारींत फारसें यश आलें नव्हतें म्हणून त्यांच्या भाषा इतपत तरी होत्या. जर त्यांच्या हातास यश येतें तर कसचा बाबुर आणि कसचें काय अशीच त्यांची उडवाउडवीची वागणूक झाली असती। हें बाबुर जाणून होता. पण बिचारा प्रसंगांत सांपडला होता. सुसरीबाई, तुझी पाठ मऊ म्हणून दिवस काढणे त्याला भाग होतें. महंमदखानाच्या थापा ऐकल्यानंतर बाबुर अहमदखानाकडे गेला. तेथें त्यास जखमेमुळे लंगडत येतांना त्यानें पाहिलें. तेव्हां तो धांवतच त्याच्याजवळ गेला व त्यानें त्यास मोठ्या आस्थेनें आपल्या तंबूत आणिलें, त्याच्या प्रकृतीची विचारपूस केली आणि जखमेवर औषधोपचार करण्यासाठी म्हणून ताबडतोब हकीम्रास बोलाविणें पाठविलें. धाकट्या मामाच्या या वागणूकीनें बाबुरास बरें वाटलें. अहंमदखानाच्या हकीमानें बाबुराच्या जखमेस औषधोपचार उत्तम प्रकारें केव्यानें त्यास बरें वाट लें.
